نقد فیلم - ملاقات خصوصی ، ماهان

نقد فیلم های جشنواره فجر |ملاقات خصوصی و ماهان: دو فیلم با یک بلیط

اصطلاح دو فیلم با یک بلیط مربوط به دوره های تاریخی است که برخی از سینماها، نمی توانستند هزینه خود در بیاورند بنابر این یک فیلم پرفروش را درکنار یک فیلم کم فروش قرار می دادند و با یک بلیط این دو اثر را کنار هم اکران می کردند. شاید این توصیف مناسب تر باشد که در این دوره یک فیلم کم اهمیت کنار یک فیلم پر اهمیت قرار می گرفت تا فیلم کم اهمیت تر نیز دیده شود یا بالاخره رنگ و روی اکران را به خود ببیند. حالا جشنواره هم شده است دو فیلم با یک بلیط. ما شاهد فیلم هایی هستیم که به هیچ عنوان فیلم جشنواره ای نیستند. نه در کیفیت، نه در اهمیت شان و نه در هیچ پارامتر دیگری. دیروز همچون روز قبل اوضاع همین بود. فیلمی که به نسبت برای جشنواره مناسب است و فیلمی که هیچ نسبتی با جشنواره ندارد و نمی دانیم چرا باید به اکران در بیاید. ماهان حتی از فیلمی نظیر لایه های دروغ نیز کم ارزش تر و بی کیفیت تر بود و این باعث شد تا منتقدان برای اولین بار سالن را ترک کنند و فقط به دست زدن و قهقهه کردن راضی نباشند.

*ملاقات خصوصی

ملاقات خصوصی ایده داستانی بدیع و تازه ای دارد. ایده مردهای زندانی که با ازدواج شان با دختران و ن خارج از کشور، آنها را وادار می کنند تا مواد مخدر را به زندان بیاورند. و این مواد به 4 برابر قیمت خود در زندان بفروش می رسد. فیلم با لحن یک درام خانوادگی آغاز می شوددرامی که قرار است زندگی فلاکت بار افراد یک خانواده را در آن ببینیم. مادر و دختری که عطاری را اداره می کنند تا بتوانند زندگی و معاش خانواده را بگذرانند و تأمین کنند. از سوی دیگر پدر آنها زندانی است و برادرشان نیز خلاف کاری فراری محسوب می شود. ارتباط پدر از داخل زندان یک واسطه دیگر را نیز از میان زندانی ها با خود همراه دارد و آن فرهاد جوان زندانی است که عاشق دختر خانواده، پروانه می شود. درام عاشقانه شروع به کار می کند،ایده ای خوب که می تواند رابطه و دوری آدمی بیرون و درون یک زندان را به تصویر بکشد. این ارتباط از دور ریتم و فضای فیلم را متفاوت می کند اما لایه دوم فیلم از همین جا خود را نمایان می کند و آن مسئله مواد مخدر است و ورود مواد به زندان توسط ن زندانی ها.

این موضوع فیلم را به سمت و سوی دیگر می لغزاند. سمت و سویی که می شناسیم و دیده ایم و تقریبا از آن سیر هستیم. حداقل از سیر چنین موضوعی و نه از ایده آن. داستان در یک سوم پایانی دغدغه یک زن و شوهر و خانواده در ارتباط با مواد است دغدغه ای که بارها دیده ایم. و فکر می کنم نکته مهم در اثر بازیگران آن هستند که با تکرار رویه پیشین نتوانستند اجرایی متفاوت و دارای تغییر را از خود نشان دهند تا تبدیل به شخصیت هایی قابل باور گردند و سپس موقعیت را قابل باور کنند.

پریناز ایزدیار در چنین شمایلی ظاهر می شود و خود را تکرار می کند. هوتن شکیبا نیز در نقش پسری که به جبر در گروهی خلاف افتاده است باز هم ما را به یاد فیلم های قبلی اش می اندازد. و این یادآوری ها فاصله تماشاگر با اثر را می کاهد. از سوی دیگر اما عاقبت اخلاقی که فیلم به ما گوشزد می کندبدون در نظر گرفتن حواشی اتفاق می افتد. حواشی که موجب می شد تا فرهاد، نتواند خود تصمیم گیرد و در زندان تحت فرمان بسیاری غیر از خود بود.

تماس داخل و خارج از زندان هم از نکات جالب ملاقات خصوصی است. چنانچه گویی هر زمان زندانی می تواند با بیرون از زندان رابطه برقرار کند و موبایل امری عادی در زندان است. در صورتی که خود بدست آوردن موبایل از آغاز ماجرا تا پایان لو رفتن باند می توانست تبدیل به یک گره می شود.

ملاقات خصوصی می توانست با پرداختی دگرگونه ایده تازه خود را بسط و گسترش دهد و در اجرا و انتخاب بازیگر نیز باعث ارتقای کیفی فیلم گردد اما فیلم تا نمایش یک درام عاشقانه / خانوادگی پیش می رود و در همین نقطه و با یک پیام اخلاقی و بدون ترسیم تبعاتش به پایان می رسد.

* ماهان

ماهان فیلم نیست. یک بیانیه اخلاقی دبستانی است درباره سرطان. یک داستانک کودکانه و کلیشه ای یا حتی بدتر، یک تمرین کلاسی هنرستانی. فیلم هایی وجود دارند که پیش از عرصه نقد قرار می گیرند. درواقع آنها قبل از نقد هستند،ماقبل نقد. نقد کردن درباره آنها، گویی باز تعریف تمام پارامترها سینمایی و بدیهیات است. و البته که از گفتن بدیهیات گریزی نیست. اینجا روی نقد باید به سمت هیأت بازبین باشد. به سمت هیأتی که چیزی به عنوان ارزش سینمایی یک اثر را فدای محتوای آن و شعارهای اخلاقی دبستانی اش کرده است. چیزی که بیش از اندازه بر این خشم می افزاید عدم دخالت دبیر جشنواره و بازبینی نکردن فیلم ها از سمت و سوی خودش است. ماجرا درباره فیلم ماهان به شکلی فرامتنی باید دنبال شود و توسط اهالی رسانه و منتقدان مطرح گردد. ماهان مشتی نمونه خروار است. مشتی که می گوید چرا باید جشنواره را با این آثار نازل پر کرد و ارزش کیفی فیلم و دسته آثاری که انتخاب شده اند را پایین آورد. اثری بهتر از این برای پذیرفتن وجود نداشت؟! یا اینکهباید این محتوازدگی در میان داوران دیده می شد!؟

ماهان جایی برای بحث نمی گذارد و در برابر آن بدیهیات قرار می گیرند؛چاره ای نیست. از دست ماهان باید به شناخت دوباره بدیهیات پناه برد. یعنی از متن تا اجرا. از بازیگری تا دوربین و دیالوگ و میزانسن و هر آنچه که فیلم هست و ماهان نیست.

سیدسعید هاشم زاده

www.parsbarg.com

درخت زندگی - نقد فیلم مستند: سرزمین عسل

ساخت سریال حضرت معصومه سلام الله علیها

فیلم محمد رسول الله (ص) مجید مجیدی

فیلم محمد (ص) مجیدی

ادامه ساخت سریال سلمان فارسی در اوج کرونا

مراسم اختتامیه چهلمین جشنواره فیلم فجر و اهدای جوایز

مراسم اختتامیه چهلمین جشنواره فیلم فجر و اهدای جوایز

فیلم ,یک ,ماهان ,زندان ,نقد ,زندانی ,را به ,ملاقات خصوصی ,می شود ,با یک ,است و ,فیلم ملاقات خصوصی

مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

تریبون آزاد فیلم فجری ها pcservices پاورسازان بیزیم دکان backlinkmega پایگاه خبری آستاره نیوز UPMoviez آستان مقدس امامزاده عمادالدین (ع) cinematography مطالب اینترنتی